Naaladiyaar – 25
Even after seeing kith and kin lament
while carrying the dead to their pyre, if one marries, exults
that joy is ‘here, here, here’ – there’s none says
‘dum dum dum’ of the funeral drum.
கணம் கொண்டு சுற்றத்தார் கல்லென்று அலற,
பிணம் கொண்டு காட்டு உய்ப்பார்க் கண்டும், மணம் கொண்டு, ஈண்டு,
‘உண்டு, உண்டு, உண்டு’ என்னும் உணர்வினான்-சாற்றுமே,
‘டொண் டொண் டொண்’ என்னும் பறை.
This poem talks about the impermanence of life. Naaladiyaar is an anthology of poems written by Jain monks in Pandyan Kingdom. So it reflects their ascetic world view.
Old Tamil Poetry 