Old Tamil Poetry

Translations of Tamil Poetic works that span 2000 years

Archive for the category “Sangam”

08 Apr 2019

Nattrinai – 34

(When the faith healer says she is afflicted with the spirit of Murugan, her friend who knows the real reason scolds Murugan)

Near the brook where Goddess resides,
His lofty mountain slopes are ablaze
With leafy blossoms of blue lilies
And a sprinkling of red flame lilies;
Divine Maidens sway in trance
To the clamor of waterfalls;
Embracing the chest of the lord of those hills
Is the cause of her malady, Not you, you know;
Yet, because this Kadamba flower wearing faith healer
Looked up and invoked you, you’ve descended on her;
Though you may be a God,
You are surely stupid, Blessed Muruga!

கடவுட் கற்சுனை அடை இறந்து அவிழ்ந்த
பறியாக் குவளை மலரொடு காந்தள்
குருதி ஒண் பூ உரு கெழக் கட்டி,
பெரு வரை அடுக்கம் பொற்பச் சூர்மகள்
அருவி இன் இயத்து ஆடும் நாடன்
மார்பு தர வந்த படர் மலி அரு நோய்
நின் அணங்கு அன்மை அறிந்தும், அண்ணாந்து,
கார் நறுங் கடம்பின் கண்ணி சூடி,
வேலன் வேண்ட, வெறி மனை வந்தோய்!
கடவுள் ஆயினும் ஆக,
மடவை மன்ற, வாழிய முருகே!

Irreverence is the hall mark of Tamils. No one is immune to it, even Murugan, the foremost God of Tamils. Take this 2000 year old poem from Nattrinai for example. She has fallen in love with the man from the hills. Now that she is away from him, she pines for him and is lovesick. Her mother, unaware of this, calls the faith healer to cure her. The healer says she is afflicted with the spirit of Murugan, God of the Hills. Her friend knows the real reason castigates Murugan and hints to her mother about the love affair.

“It is said that near the brook in his hills Goddess resides. Next to that the hill rises loftily. The hill slopes are ablaze with leafy blue lilies interspersed with blood red flame lilies. Divine maidens, who worship the Goddess, sway in trance to the clamor of water falls from the hills. Such is his splendid hill country. Embracing his chest and then being separated from him is the cause for her sickness. You very well know that you are not the reason for her sickness Muruga! Yet, because this Kadamba flower wearing faith healer looked up to the skies and invoked you, you have descended on her and afflicting her. Though you may be a God, you are still stupid, Muruga!”

Through this poem her friend sends message to the man from the hills also. The practice was to promise marriage in front of the Goddess statue and convince the girl. Her friend hints “You promised in front of the goddess. She trusted your word and embraced your chest. Now that you have not kept your word, she is afflicted with this sickness. Though you know the reason, you are yet to formalise your union. You are stupid, Lord of the hills”

கடவுள் – Goddess
கற்சுனை – hilly brook
அடை இறந்து – surrounded by leaves
அவிழ்ந்த – blossomed
பறியாக் குவளை – unplucked / fresh blue lily
காந்தள் – flame lily
குருதி ஒண் பூ – blood red flower
உரு கெழக் கட்டி – beautifully woven garland
பெரு வரை – lofty hills
பொற்ப – shining
சூர்மகளிர் – divine maidens (kind of vestal virgins, in service of Goddess)
படர் மலி  – spreading wide
அரு நோய் – incurable sickness
அணங்கு – affliction
அன்மை – not
அறிந்தும் – (even though) you know
கார் நறுங் கடம்பின் கண்ணி – rainy season’s fragrant Kadamba flower garland
வேலன் – faith healer
வெறி மனை – to afflict
வந்தோய் – you came
மடவை மன்ற – Surely stupid

Posted in Sangam and tagged | Leave a comment
04 Apr 2019

Ainkurunooru – 229

(Her friend asks her on seeing colour return to her face)

Be blessed, my friend! Did the callous one,
who vanished for days in a row
Leaving us teary eyed, come last night?
Like Gold, gloriously shines your brow.

அம்ம வாழி, தோழி! நாம் அழப்
பல் நாள் பிரிந்த அறனிலாளன்
வந்தனனோ, மற்று இரவில்?
பொன் போல் விறல் கவின் கொள்ளும், நின் நுதலே.

He has been away for long. She pines for him and her colour wanes. Then one day he visits her at night. The joy of seeing him restores her health. She tries to keep it secret. But her friend finds out and asks her “My friend! Did your lover who vanished for many days and left us crying, come to meet you last night? Colour has returned to your forehead and it shines like gold. Though you try to keep it a secret, your ruddiness gives it away”

அறனிலாளன் – அறம் இல்லாதவன் – Uncompassionate / Callous

விறல் – Magnificent / Glorious

கவின் – beauty / shine

நுதல் – forehead / brow

Posted in Sangam and tagged | Leave a comment
27 Nov 2018
2 Comments

Ainkurunooru – 90

On hearing that his wife is upset with her, the courtesan says :

Did the bee acquire her husband’s wonderful trait?
Or did her husband acquire the bee’s wonderful trait?
She doesn’t know the reality,
His son’s mother, who is irked with me.

மகிழ்நன் மாண்குணம் வண்டு கொண்டனகொல்?
வண்டின் மாண்குணம் மகிழ்நன் கொண்டான்கொல்?
அன்னது ஆகலும் அறியாள்,
எம்மொடு புலக்கும், அவன் புதல்வன் தாயே.

He left his wife and spent time with his courtesan. Now he has moved on to other women. But his wife is still upset with the courtesan and bad mouths her. Hearing this, the courtesan says “Her husband is like a bee that moves from flower to flower. Whether he got that trait from the bee or the bee got the trait from him, I don’t know. His son’s mother (wife) is not aware of the reality and is angry with me. But he has left me too.”

மகிழ்நன் – husband
மாண் குணம் – great quality / trait
அன்னது ஆகல் – such reality
அறியாள் – does not know
புலக்கும் – புலத்தல் கொள்ளும் – angry with / irked with

Posted in Sangam and tagged
23 Nov 2018
2 Comments

Thirumurugaattruppadai – 91-102

One face is radiant like the sun
to illuminate this dark world spotlessly;
One face is kind to worshipping devotees,
and bestows boons to them with love;
One face protects the yagnya of priests
who do not swerve from rules laid out in Vedas;
One face analyses things not understood
and enlightens the way ahead like the bright moon;
One face takes sides in a war, enters battlefield
with a ruthless heart and crushes enemies;
One face is all smiles with Valli,
creeper like thin waisted naive daughter of the hill chief.

மா இருள் ஞாலம் மறு இன்றி விளங்க,
பல் கதிர் விரிந்தன்று, ஒரு முகம்; ஒரு முகம்,
ஆர்வலர் ஏத்த, அமர்ந்து இனிது ஒழுகி,
காதலின் உவந்து வரம் கொடுத்தன்றே; ஒரு முகம்
மந்திர விதியின் மரபுளி வழாஅ
அந்தணர் வேள்வி ஓர்க்கும்மே; ஒரு முகம்
எஞ்சிய பொருள்களை ஏமுற நாடி,
திங்கள் போலத் திசை விளக்கும்மே; ஒரு முகம்
செறுநர்த் தேய்த்துச் செல் சமம் முருக்கி,
கறுவுகொள் நெஞ்சமொடு களம் வேட்டன்றே; ஒரு முகம்
குறவர் மட மகள், கொடி போல் நுசுப்பின்
மடவரல், வள்ளியொடு நகை அமர்ந்தன்றே;

This verse is part of Thirumurugaattruppadai, sung by Nakkeerar, dated around 3rd century CE (?). It sings the praise of Lord Murukan and his abodes. These lines are part of the verses about Murukan in Thiruchendur (then known as Thirucheer Alaivai, literally ‘glorious sea front’). Murukan is called Arumugan, one with six faces. These lines explain the six faces / facets of Murukan. I think Thirumurugaattruppadai is the first work that incorporates Murukan into the pantheon of Gods. In earlier Sangam poetry he is the Lord of the hills (குறிஞ்சி நிலத் தலைவன்)

One face is radiant like the sun and illuminates this dark world, without any hidden dangers. One face looks kindly at devotees, listens to their prayers, and grants boon to them with love. One face protects the priests conducting sacrificial offerings (Homa/Yagnya) without swerving from rules laid out in Vedas. One face analyses things unknown to people and shows the path ahead, like the moon. One face takes sides in a war of good against evil, enters the battle field with a ruthless heart and crushes the enemies. One face smiles joyously with Valli, the slim waisted naive daughter of the hill chieftain.

Posted in Sangam and tagged
16 Nov 2018
2 Comments

Kurunthokai – 99

He answers her friend who asks him “did you think of her when you were away?”

Did I not think of her? Thinking,
Did I not reminisce? Reminiscing,
Was I not flustered by society’s coventions?
Like the copious flood that wetted branches of the tallest tree
Thinning to a rivulet one scoops out water from, and drying out,
My unbounded passion is slaked once I’m here.

உள்ளினென் அல்லெனோ யானே? உள்ளி,
நினைந்தனென் அல்லெனோ பெரிதே நினைந்து,
மருண்டனென் அல்லெனோ, உலகத்துப் பண்பே?
நீடிய மராஅத்த கோடு தோய் மலிர் நிறை
இறைத்து உணச் சென்று அற்றாங்கு,
அனைப் பெருங் காமம் ஈண்டு கடைக்கொளவே.

He has come back after a long time spent earning wealth. Her friend asks him “Did you think of her when you were away?” He answers her “Was there a moment I did not think of her? No. Thinking of her did I not remember the pleasant times we spent together? I did. Did I not despair of the world’s convention that a man has to go away from his near and dear ones to earn wealth? I did. My unbounded passion was like a copious flood that touches the branches of the tallest tree. Like how the same flood dwindles down to rivulet you can drink from and then ceases to exist, my passion is satiated now that I am one with her again.”

“Flood thinning out into a rivulet and drying out” is a remarkable simile for how passion is satiated once one is with his loved one. When he is away from her, the only thing that keeps him going is his passion towards her. As that is satiated after hecomes home, he is content, and looks back at that burning passion, perplexed.

உள்ளுதல் – thinking
நினைத்தல் – remember
மருளுதல் – bewildered / flustered
உலகத்துப் பண்பு – world’s rules / conventions
நீடிய மரம்  – tall tree
கோடு – branch
தோய் – soak / wet
மலிர்நிறை – huge flood
இறைத்து உ(ண்)ண -scoop out and drink
அற்று – cease to exist / dry out
அனைய – like
பெருங்காமம் – unbounded passion
ஈண்டு – here
கடைக்கொளல் -reaches its end

Posted in Sangam and tagged
01 Oct 2018

Ainkurunooru – 238

Even if long horned sturdy ram has deserted it,
short haired ewe still stays back with desire
near the roaring waterfalls in your hills, My lord!
Only when you arrive here,
does her haleness appear too.

வார் கோட்டு வயத் தகர் வாராது மாறினும்,
குரு மயிர்ப் புருவை நசையின் அல்கும்
மாஅல் அருவித் தண் பெருஞ் சிலம்ப!
நீ இவண் வரூஉம்காலை,
மேவரும் மாதோ, இவள் நலனே தெய்யோ!

Her friend tells him how much his lady misses him. She says, “Whenever you come, you find her cheerful and healthy. Do you know that her haleness and cheerfulness makes is presence felt, only when you are here? When you are not here, she weakens and withers away. In your hill country, even after a long horned sturdy goat has deserted it, the female goat still roams around the waterfalls expecting the male to come back. Like that she holds herself together waiting for you. Better marry her soon”

வார் – long
கோடு – horn
வயம் – strong
தகர் – male goat / ram
குரு மயிர் – short hair
புருவை – female goat / ewe
நசை – desire
அல்கும் – stays
மாஅல் அருவி – huge waterfalls
சிலம்ப – சிலம்பு நாட – lord of hill country
இவண் – here
மேவரும் – appear
நலன் – நலம் – healthiness / haleness

 

Posted in Sangam and tagged | Leave a comment
25 Sep 2018

Puranaanooru – 227

Much stupid are you, heartless Death!
Just because there was no food, you ate the seed;
Now you’ll realize, how true my words are;
Warriors with shiny swords, elephants, horses –
all he massacred in the battlefield daily
in a river of blood to feed your crippling hunger;
such a mighty warrior similar to you
was golden armored Valavan,
with bees buzzing about his garland;
You took his life away;
Who’ll feed your hunger henceforth?

நனி பேதையே, நயன் இல் கூற்றம்!
விரகு இன்மையின் வித்து அட்டு உண்டனை;
இன்னும் காண்குவை, நன் வாய் ஆகுதல்;
ஒளிறு வாள் மறவரும், களிறும், மாவும்,
குருதி அம் குரூஉப் புனல் பொரு களத்து ஒழிய,
நாளும் ஆனான் கடந்து அட்டு, என்றும் நின்
வாடு பசி அருத்திய வசை தீர் ஆற்றல்
நின் ஓர் அன்ன பொன் இயல் பெரும் பூண்
வளவன் என்னும் வண்டு மூசு கண்ணி
இனையோற் கொண்டனைஆயின்,
இனி யார், மற்று நின் பசி தீர்ப்போரே?

This is a poem sung by Aaduthurai Maasaathanaar on hearing the death of Chola King Kulamuttrathu Thunjia Killi Valavan. He chides death for being stupid and taking away his life. “Just because there was no food, you ate the seed for next harvest. What will you do now. You will realise the truth of my words now. He killed warriors, elephants and horses in the battlefield, turning it into a river of blood to feed your hunger. Such a mighty warrior he was, skilled at taking life just like you. That golden armour wearing Killi valavan, with bees buzzing about the flowers he wears, have you killed. Now who will satiate your hunger henceforth”

நனி பேதை – much stupid
நயன் இல் கூற்றம் – heartless death
விரகு – food
இன்மை -absence
வித்து – seed
அட்டு – let
உண்டனை – you ate
நன் வாய் ஆகுதல் – words come true
ஒளிறு வாள் – shining sword
மறவர் – warrior
களிறு – elephant
மா – horse
குருதி – blood
புனல் – river
பொரு களத்து – battlefield
நாளும் – daily
வாடு பசி – crippling hunger
அருத்திய – satiated / fed
வசை தீர் ஆற்றல் – faultless power / mighty
நின் ஓர் அன்ன – one like you
பொன் இயல் பெரும் பூண் – broad golden armour
வண்டு மூசு கண்ணி – flowers (worn by kings in battle) buzzing with bees
வளவன் – Chola King Valavan
இனையோற் – Such a man
கொண்டனை – you took

Posted in Sangam and tagged | Leave a comment
19 Sep 2018

Kurunthokai – 95

Clamor of pristine white water falls from lofty hills
echo inside caves in the slope dotted with many a flower;
Her dad is chief of a hamlet in those slopes;
His broad shouldered young daughter’s
water like grace doused my fire like vigor.

மால் வரை இழிதரும் தூ வெள் அருவி
கல் முகைத் ததும்பும் பல் மலர்ச் சாரற்
சிறுகுடிக் குறவன் பெருந் தோட் குறுமகள்
நீர் ஓரன்ன சாயல்
தீ ஓரன்ன என் உரன் அவித்தன்றே.

His friend finds him listless and asks him the reason. He says “See that hill slope dotted with many hued flowers.  Pristine white water falls from those hills and sounds noisily inside the caves. I have fallen in love with the daughter of a hill chieftain from that hilly slope. She is graceful and gentle, just like the water that flows in her hills. I was full of vigor before I met her. Her gentleness has doused my vigor. I am besotted with her now and feeling listless”

Description of nature is inherent part of Sangam poetry. He mentions those flower dotted hill slope and caves to indicate that is where they had made love.

The last two lines make this poem. Read them out loud and relish them.
நீர் ஓரன்ன சாயல்
தீ ஓரன்ன என் உரன் அவித்தன்றே

Her water like grace
doused my fire like vigor.

மால் வரை – Lofty hill
இழிதரும் – falls down
தூ வெள் அருவி – pure white water falls
கல் முகை – crack in rocks / caves
ததும்பும் – sounds / echoes
பல் மலர் – many flowers
சாரல் – hill slope
சிறுகுடி – small hamlet
குறவன் – chief
பெருந் தோட் குறுமகள் – broad shouldered young daughter
நீர் ஓரன்ன சாயல் – water like grace
தீ ஓரன்ன என் உரன் – my fire like strength / vigor
அவித்தன்றே – quenched / doused

Posted in Sangam and tagged | Leave a comment
13 Sep 2018

Ainkurunooru – 84

She’ll get tight-lipped and angry just on hearing it,
What’ll happen if she sees with her own eyes –
Your whoring chest that many a girl has relished,
like the chilly river front in the month of Thai
where fragrant flower plaited girls revel in.

செவியின் கேட்பினும் சொல் இறந்து வெகுள்வோள்,
கண்ணின் காணின், என் ஆகுவள்கொல்
நறு வீ ஐம்பால் மகளிர் ஆடும்
தைஇத் தண் கயம் போல,
பலர் படிந்து உண்ணும் நின் பரத்தை மார்பே?

He comes back home after spending time with his mistress. Her friend refuses to let him inside the house saying she will be angry if she sees him. Even hearing that he is with his mistress makes her angry and speech less. What will happen if she sees with her own eyes evidence of his cheating. Petals cling to his chest as evidence. Her friend disparagingly calls it ‘whoring chest’. It was customary during the month of Thai (Jan/Feb) for girls to go and bathe early morning in the chilly waters of the river front. So the river front will be strewn with flowers from their plaited hair. Like that his chest has petals from the tresses of many a girl who has relished it.

Is is thought that this custom of தை நீராடல் (Thai Neeraadal) later morphed into பாவை நோன்பு (Paavai Nonbu).

செவியின் – ear
கேட்பினும் – கேட்டாலே – just on hearing
சொல் இறந்து – word less
வெகுள்வோள் – வெகுளி கொள்வோள் – she who gets angry
நறு – fragrant
வீ – flower
ஐம்பால் – plaited hair
ஆடும் – revel in
தைஇ – Month of Thai (Jan/Feb)
தண் கயம் – cool water front
படிந்து உண்ணும் – settle and relish
பரத்தை – courtesan

Posted in Sangam and tagged | Leave a comment
06 Sep 2018
2 Comments

Kurunthokai – 168

Like dew covered buds of monsoon jasmine
kept inside broad green palm fronds
blossoming at incessant rainy dawn,
pleasant and fragrant is her glorious figure;
Her coracle like round supple shoulders –
to hug them and let go is beyond me;
If I leave her, to live is even more impossible.

மாரிப் பித்திகத்து நீர்வார் கொழுமுகை
இரும்பனம் பசுங்குடைப் பலவுடன் பொதிந்து
பெரும்பெயல் விடியல் விரித்துவிட் டன்ன
நறுந்தண் ணியளே நன்மா மேனி
புனற்புணை யன்ன சாயிறைப் பணைத்தோள்
மணத்தலுந் தணத்தலு மிலமே
பிரியின் வாழ்த லதனினு மிலமே.

He is in two minds, whether to go away to earn wealth or stay with her. He is arguing with his heart. He says, “Jasmine blooms in monsoon season. The dew covered buds are plucked and kept covered by broad green palm fronds. As it rains during daybreak, the buds blossom into beautiful flowers. My girl is fresh and fragrant like those just blossomed jasmine buds. Her round supple shoulders are like curved coracles. To hug them and let go is beyond me. If I leave her, to be alive is even more difficult for me”

Tamil movie goers might remember the first two lines from மண்வாசனை movie song. “பொத்தி வச்ச மல்லிகை மொட்டு, பூத்திருச்சு வெக்கத்த விட்டு”

Relish the Tamil phrases – ”பெரும்பெயல் விடியல் விரித்து விட்டன்ன நறுந்தண்ணியளே நன் மா மேனி”, ”மணத்தலுந் தணத்தலும் இலமே பிரியின் வாழ்தல் அதனினும் இலமே” , pronounce them out loud.

மாரி – Monsoon
பித்தி – பிச்சிப் பூ – Jasmine
நீர்வார் – dew dripping
கொழு முகை – plump bud
இரும் பனம் – big palm frond
பசுங் குடை – green covering
பொதிந்து – பொத்தி – kept
பெரும்பெயல் – rains
விடியல் – dawn / day break
விரித்து விட்டன்ன – blossoming like
நறும் – fragrant
தண் – cool / pleasant
நன் மா மேனி – beautiful body / figure
புனற்புணை – புனல் + புணை – river going coracle
சாயிறை – சாய் + இறை – curved joints – rounded
பணைத் தோள் – bamboo shoulder / supple shoulder
மணத்தல் – to embrace / hug
தணத்தல் – to leave
இலம் – not possible
பிரியின் – பிரிந்தேன் ஆயின் – if I leave
வாழ்தல் – to live
அதனினும் – even more / definitely

Posted in Sangam and tagged

Post Navigation

← Older Entries