Kambaramayanam – 3870
“Don’t his words show that there’s no skill in this world
that he hasn’t mastered, Nor Vedas he hasn’t grasped?
O’ my archer brother, Who’s this master of words?
Is he Brahma, the creator? Or the bull riding Lord*?”
*bull riding Lord – Lord Shiva
இல்லாத உலகத்து எங்கும், இங்கு இவன் இசைகள் கூரக்
கல்லாத கலையும், வேதக் கடலுமே” என்னும் காட்சி
சொல்லாலே தோன்றிற்று அன்றே? யார்கொல் இச் சொல்லின்செல்வன்? –
வில் ஆர்தோள் இளைய வீர! – விரிஞ்சனோ? விடைவலானோ?
This verse is Rama praising Hanuman at first sight. Rama and Lakshmana enter the Kishkinta forest in search of Sita. Sugreeva who is hiding from his brother in the forest, despatches Hanuman to find out who these two are. Hanuman is captivated by Rama at first sight. He introduces himself and asks Rama who they are.
Rama too is pleased with the way Hanuman spoke. He says to Lakshmana, his younger brother “O Lakshmana, carrying a bow in your shoulders! Did you hear his words? It sounds like there is no skill he has not mastered in this world, nor any Vedas he has not understood. He is such an erudite person. Who is he? Is he the four faced Brahma, the creator of all beings in this wold? Or is he Lord Siva who rides a bull?”
இல்லாத உலகத்து எங்கும் – There’s nothing in this world
இசைகள் கூர – புகழ் மிக்க – flawlessly / mastered
கல்லாத கலை – skill not learned
வேதக் கடல் – Sea of Vedas (scriptures)
சொல்லின் செல்வன் – erudite / master of words
வில் ஆர் தோள் – carrying bow in shoulder
இளைய வீர – young warrior
விரிஞ்சன் – Brahma, the creator
விடை வலான் – Bull Master / Lord Shiva who rides a bull
Old Tamil Poetry 
Kambaramayanam portrays the ancestors of the Dravidians as monkeys. But in Kambar’s defence—and I am being generous here—he was a man of his time.
LikeLike
That passage in Valmiki is extensive. You can see the vantage point from which Rama is talking about everything is Vedic:
ரிக் வேதத்தை அறியாவதன், யஜுர் வேதத்தை நினைவில் நிறுத்தாதவன்
சாம வேத அறிஞனாக இல்லாதாவனுக்க்கு இத்தகைய மொழியாளுமை சாத்தியம் இல்லை.
இலக்கணத்தை முழுமையாக, பலவகையாக கற்றவன் இவன்.
பலசொல் பேசினாலும், ஒரு சொல்லைக் கூட இவன் வீண் அடிக்கவில்லை.
இவனது முக பாவனைகளில் (கண், நெற்றி, புருவம் உட்பட) எந்த ஒரு சிறு பழுதும் இல்லை
தேவையில்லாத விஸ்தீரணம் அற்ற, சந்தேகமற்ற, தயக்கமற்ற, அபஸ்வரமற்ற இவன் த்வனி
இவன் மார்பிலிருந்தும் கண்டத்திலிருந்தும் தீர்க்கமாக வெளிப்படுகிறது.
முறையான இவன் பேச்சின் ஒழுக்கில் இவன் பயன்படுத்தும் நற்சொற்கள் மனதுக்கு இனியவையாக உள்ளன.
மூவிடத்திலிருந்து* பிறக்கும் இவன் கிளர்ச்சியூட்டும் பேச்சு யார் மனதைத்தான் கவராது?
வாளேந்திய எதிரியையும் (கவரும்)
லக்ஷ்மணா, இதுபோன்ற தூதுவன் இல்லாத அரசன் என்ன சாதித்துவிட முடியும்.
இதுபோன்ற தூதுவன் உள்ள அரசன், அவன் சொற்திறன் மூலமாகவே அனைத்தையும் சாதித்துவிடலாம்.
* for our reference you can see in our எழுத்ததிகாரம்
Kishkita Kandam – 3rd Chapter
LikeLike
And what is interesting is that this entire characterization of Sollin Selvan is apparently NOT there in the earliest Valmiki manuscripts.
Apparently scholars contend it is a latter day embellishment. So what exactly made Kamban write that the Rama-Anjaneya connect was based on his impressive speaking abilities?
I’ve been meaning to read A.A.Manavalan’s book on the Ramayanams for a long time to get a more rigorous sense of things like these.
பல வருஷமா wishlist லயே இருக்கு. போன வாரம் திருநாடலங்கரித்துவிட்டார்! In a rush of guilt went straight to udumalai dot com and ordered. All that remains now, is the minor business of reading it.
LikeLike