PuraNaanooru – 356
Spreading jungle overrun with cactus,
owls screeching in daytime, uneven toothed ghouls
lit up by flame from burning pyres-
frightening is this hazy cremation ground.
Tears of passionate loved ones
quenches the embers of burnt bones.
This last resting place of mankind
has seen the end of every one,
but has found none who has seen its end.
களரி பரந்து, கள்ளி போகி,
பகலும் கூஉம் கூகையொடு, பிறழ்பல்,
ஈம விளக்கின், பேஎய் மகளிரொடு
அஞ்சு வந்தன்று, இம் மஞ்சு படு முதுகாடு;
நெஞ்சு அமர் காதலர் அழுத கண்ணீர்
என்பு படு சுடலை வெண் நீறு அவிப்ப,
எல்லார் புறனும் தான் கண்டு, உலகத்து
மன்பதைக்கு எல்லாம் தானாய்,
தன் புறம் காண்போர்க் காண்பு அறியாதே.
It is a scary place overrun with cactus, inhabited by screeching owls, uneven toothed ghouls that are lit up by flames from burning pyres. The burning embers have been quenched by tears from countless loved ones who have cremated their kith and kin. Cremation ground, the final resting place of mankind, has seen the end of everyone in this world. But there is no one who has seen the end of cremation ground (death). Death is the only constant in this world.
களரி – forest / arid land
கள்ளி – cactus
கூகை – owl
பிறழ் பல் பேய் மகளிர் – uneven toothed ghouls
ஈம விளக்கு – light from funeral pyres
மஞ்சு படு – smoke filled / hazy
முதுகாடு- ancient cremation ground
காதலர் – loved ones
என்பு படு – bones laid
சுடலை – death bed
வெண்ணீறு – white ash / embers
மன்பதை – humanity
எல்லாம் தானாய் – end for everyone
Old Tamil Poetry 