Old Tamil Poetry

Puranaanooru – 195

O’ learned wise men, learned wise men!
O’ learned wise men of futile seniority
and wrinkled cheeks with fish bone like grey hairs!
When the mighty one* with sharp battle axe
throws his noose, you’ll feel sorry;
even if you aren’t able to good,
avoid doing bad;
that’s what pleases every one;
also, that’s path of righteousness.

*God of death

பல் சான்றீரே! பல் சான்றீரே!
கயல் முள் அன்ன நரை முதிர் திரை கவுள்,
பயன் இல் மூப்பின், பல் சான்றீரே!
கணிச்சிக் கூர்ம் படைக் கடுந் திறல் ஒருவன்
பிணிக்கும் காலை, இரங்குவிர் மாதோ;
நல்லது செய்தல் ஆற்றீர் ஆயினும்,
அல்லது செய்தல் ஓம்புமின்; அதுதான்
எல்லாரும் உவப்பது; அன்றியும்,
நல் ஆற்றுப் படூஉம் நெறியும்மார் அதுவே.

The poet admonishes the old learned men who advise the ruler. They mislead the ruler on a path of ruin. The poet says to them “O’ learned wise men, of useless old age (with fish bone like grey hair in wrinkled cheeks) and experience! You will feel sorry when the God of death appears with his weapons and throws a noose at you. Even if you aren’t able to do good, at least don’t do bad. That’s what will keep everyone peaceful and happy. Also, that’s the path to righteousness”

கயல் – fish
திரை – wrinkle
கவுள் – cheek
கணிச்சி – battle axe
கூர்ம் படை – sharp weapon
கடுந் திறல் – mighty
பிணி – tie / catch
இரங்கு – sorry
ஆற்றீர் – not able to
ஓம்புமின் – avoid
உவப்பது – pleases
நல் ஆற்று – right way
நெறி – path