Old Tamil Poetry

Paripadal – 4 : 25-35

Thy fieriness and radiance are in the Sun;
thy gentleness and grace are in the moon;
thy abundance and bounty are in the rains;
thy patience and generosity are in the earth;
thy fragrance and beauty are in the flowers;
thy slpendour and expanse are in the seas;
thy form and sound are in the skies;
thy arrival and departure are in the breeze;
though these, that, those and others
have grown out of the Supreme you,
they still depend on you.

நின் வெம்மையும் விளக்கமும் ஞாயிற்று உள;
நின் தண்மையும் சாயலும் திங்கள் உள;
நின் சுரத்தலும் வண்மையும் மாரி உள;
நின் புரத்தலும் நோன்மையும் ஞாலத்து உள;
நின் நாற்றமும் ஒண்மையும் பூவை உள;
நின் தோற்றமும் அகலமும் நீரின் உள;
நின் உருவமும் ஒலியும் ஆகாயத்து உள;
நின் வருதலும் ஒடுக்கமும் மருத்தின் உள;
அதனால், இவ்வும், உவ்வும், அவ்வும், பிறவும்,
ஏமம் ஆர்ந்த நிற் பிரிந்து,
மேவல் சான்றன, எல்லாம்.

This poem is in praise of Thirumal from Paripadal in Sangam literature. Paripadal consists of 70 poems in praise of Thirumal, Murukan, Madurai city and the Viagai river. Only 22 of these poems have been found. The above verses are from poem no.4 in praise of Thirumal.

The poet says , ” Your qualities are imbued in everything in this universe – the sun, moon, rains, earth, flowers, seas, skies and the breeze. Hence all these elements have grown out of you, yet they rely on you.” Everything in this world is a manifestation of God. Though they have grown out of him, still they are dependent on him. (I know it is confusing, that’s the best I could explain it.)

Tamil language had a word ‘உது’ that was intermediate between ‘these’ (closeby) and ’those’(far away). The word is now out of use. We find that word in this poem written approximately 2000 years ago. I have used ‘that’ as a compromise.

4th line in the original reads generosity (புரத்தல்) and patience (நோன்மை). I have interchanged them to maintain cadence.

You can find the echo of this poem’s philosophy in many Tamil works , for example 12th century Kambaramayanam to 20th Century Bharathi poems.

தன்னுளே உலகங்கள் எவையும் தந்து அவை
தன்னுளே நின்று தான் அவற்றுள் தங்குவான் (கம்பராமாயணம் – 6374)

பார்க்கின்ற பொருளெல்லாம் தெய்வம் கண்டீர்;
வெயிலளிக்கும் இரவி, மதி, விண்மீன், மேகம்,
மேலுமிங்குப் பலபலவாம் தோற்றங் கொண்டே
இயலுகின்ற ஜடப்பொருள்கள் அனைத்தும் தெய்வம் (பாரதி அறுபத்தியாறு – 18)